Ο γλύπτης Χρήστος Καπράλος γεννήθηκε το 1909 στο Παναιτώλιο Αγρινίου. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1929-34) με δάσκαλο τον Ουμ. Αργυρό και με την υποστήριξη των συμπατριωτών του καπνοβιομηχάνων, αδελφών Παπαστράτου. Το 1935 με ετήσια υποτροφία των τελευταίων έφυγε για το Παρίσι, όπου έμεινε ως το 1940, σπουδάζοντας γλυπτική στις Ακαδημίες Grande Chaumiere και Colarossi.

Το 1940 επέστρεψε στην Ελλάδα και ως το 1946 έμεινε και εργάστηκε στο χωριό του. Το 1946 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα, στον Παρνασσό, ενώ ακολούθησαν οι ατομικές εκθέσεις του στην αίθουσα «Κεντρικόν» (1950) με κεραμικά και στην αίθουσα της εφημερίδας «To Βήμα» (1953). Τα καλοκαίρια από το 1951 ως το 1956, εργαζόταν στην Αίγινα. Το 1962 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Mπιενάλε της Βενετίας και  από το 1963 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αίγινα.

Παρουσίασε τα έργα του σε πολλές ατομικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων στις ΗΠΑ (Martha Jacksοn Gallery στη Νέα Υόρκη, 1963, Park Gallery στο Νητρόιτ, 1967 Αrt Mυseυm στο Σινσιννάτι, 1967), στο Τορόντο του Καναδά (ΑΙbert White Galleries, 1967), στην Αθήνα (Εθνική Πινακοθήκη, 1981, αναδρομική έκθεση) κ. ά. Πήρε, επίσης, μέρος σε πολλές ομαδικές, μεταξύ των οποίων στις Διεθνείς εκθέσεις του Πίττσμπουργκ στις ΗΠΑ (1964, 1967), στις Μπιενάλε της Βενετίας (1962, 1972), του Σάο Πάολο (1973) κ.ά. Ο Χρήστος Καπράλος πέθανε στην Αθήνα το 1993. Ήταν μέλος του ΕΕΤΕ. Το εργαστήριό του στην Αίγινα λειτούργησε από το 1995 ως Μουσείο.