Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε το 1925 στην Ύδρα και το 1937 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά. Το 1940 ξεκίνησε μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Γερμανό ζωγράφο και χαράκτη Klaus Frieslander και παράλληλα γνώρισε τον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Στη συνεχεια, σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1943–1949) με δάσκαλο τον Κ. Παρθένη και έναν χρόνο πριν την αποφοίτησή του, πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση (1948, Ρόμβος).

Το 1951 ξεκίνησε τη διδακτική του δραστηριότητα ως επιμελητής στην έδρα ελεύθερου σχεδίου στο ΕΜΠ με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Αφού έλαβε υποτροφία από το ΙΚΥ, έφυγε για το Παρίσι, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στην École des Beaux Arts, όπου παρακολούθησε μαθήματα χαλκογραφίας με τον Ed. Goerg (1953-56). Όταν επέστρεψε, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δίδαξε στο Τμήμα Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου (1959-1962), ενώ παράλληλα ίδρυσε μαζί με την Ελένη Βακαλό, τον Ασαντούρ Μπαχαριάν και τον Φραντζή Φρατζεσκάκη το Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (μετέπειτα Σχολή Βακαλό), στο οποιο και δίδαξε (1958-1976). Το 1976 εκλέχθηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ, όπου δίδαξε ως το 1991 και ταυτόχρονα διετέλεσε πρύτανης από το 1989. Το 1993 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1999 τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος.

Το έργο του παρουσιάστηκε σε περισσότερες από 90 ατομικές και πολλές, ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων στις Μπιενάλε του Sao Paulo (1957) και της Αλεξάνδρειας (1959). Εν ζωή τιμήθηκε, επίσης, με μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις  (1992, Πινακοθήκη Πιερίδη, η οποία περιόδευσε σε δημοτικές Πινακοθήκες πόλεων της Ελλάδας, ενώ ακολούθησε η αναδρομική του έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη (1999), στη Φλωρεντία, στην Κύπρο και αλλού). Επιπλέον, εξέδωσε μελέτες για την τέχνη και δημοσίευε συχνά άρθρα στον τύπο. Ο Παναγιώτης Τέτσης πέθανε το 2016 σε ηλικία 91 ετών.