Εξήντα ένα (61) έργα τέχνης του Νίκου Βισκαδουράκη θα φιλοξενηθούν στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου από την Πέμπτη 28 Αυγούστου μέχρι και την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2025, στο πλαίσιο της ατομικής έκθεσης του καλλιτέχνη με τίτλο «Ο κύριος Χάιντ μπροστά στον καθρέφτη του» σε επιμέλεια του Ιστορικού Τέχνης κ. Μάνου Στεφανίδη, Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σε συνδιοργάνωση του Δήμου Ηρακλείου – Δημοτικής Πινακοθήκης και της Περιφέρειας Κρήτης.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 28 Αυγούστου 2025 στις 20:00.

Ο Μάνος Στεφανίδης σε κείμενο του για την έκθεση αναφέρει: «Στην παρούσα έκθεση της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου ο Βισκαδουράκης παρουσιάζει τα – επικά, αυτοβιογραφικά –
έργα των τελευταίων χρόνων, ένα είδος Οδύσσειας για έναν ταξιδευτή, τα οποία κυρίως σφραγίζονται από την εμπειρία της οικονομικής κρίσης αφενός και της πανδημίας με το συνακόλουθο του εγκλεισμού, αφετέρου. Ισοπεδωμένα και εγκλωβισμένα ανθρωποειδή που ασφυκτιούν χωρίς διέξοδο, σαν να έχουν τυλιχθεί σ’ ένα τρομαχτικό σελοφάν από αδιαφανή, ψυχρά χρώματα – κραυγές είτε πιεσμένα από την οικονομική – ψυχική κατ’ ουσίαν – ένδεια, είτε τρομοκρατημένοι από το σκιάχτρο ενός θανάτου που βρίσκεται παντού.»
Και αλλού:
«Ο ζωγράφος στις παρούσες, συμβολικές αυτοπροσωπογραφίες του δεν ταυτίζεται εν προκειμένω με τον δόκτορα Τζέκιλ που εκπροσωπεί τον πειραματισμό και το ρίσκο της νεοτερικότητας αλλά το αρνητικό του υποκατάστατο. Τον ψυχικό διχασμό. Την αδυναμία να
ανήκουμε στο μέλλον χωρίς τις αρπάγες του παρελθόντος. Το τερατικό και το χθόνιο απέναντι στο ηλιακό και το υψηλό. Το Erhabene των ρομαντικών απέναντι στην αδυναμία μας εμπρός στην απόλυτη ομορφιά. Η θνητότητα μας τελικά. Αυτό ζωγραφίζει ο Βισκαδουράκης, συνειδητά ή ασυνείδητα, στα τελευταία του μεγάλα έργα.
Επειδή , αν οφείλει να υπάρχει ένας και μόνο αδιαπραγμάτευτος στόχος σε μια τόσο «αναίσθητη» εποχή σαν τη δική μας, ας είναι αυτός: Η αναγωγή της αισθητικής σε ηθικό
αξίωμα. Το ένδον κάλλος και η μεταφυσική του σε πολιτική στάση. Η επιστροφή στην ομορφιά με κάθε τίμημα. Μήπως και σωθεί ο παραπαίων κόσμος. Ο κ. Χάιντ δεν πρέπει να νικήσει και ο καθρέφτης του δεν αξίζει να γίνει ο κανόνας. Η σειρά ‘’Ο κύριος Χάιντ μπροστά στον καθρέφτη του’’ αποτελείται από 37 έργα, κάποια μεγάλου μεγέθους ( πάνω από 2 μέτρα)»

Στην έκθεση παρουσιάζεται και η σειρά του 2016 με τον τίτλο «Ο Οδυσσέας στον Άδη» η οποία αναφέρεται στη ραψωδία ‘λ της Οδύσσειας, τη Νέκυια, όπου ο Οδυσσέας, με τις οδηγίες της Κίρκης, κατεβαίνει στον Άδη αναζητώντας τον μάντη Τειρεσία ζητώντας να του δώσει χρησμό για το αν θα επιστρέψει στην πατρίδα του.
Αυτή η σειρά εκτέθηκε το 2017 στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης και το 2018 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης με επιμελητή τον Ελευθέριο Οικονόμου ο οποίος σε κείμενό του μεταξύ άλλων αναφέρει: «Ο θεατής καλείται να διαβάσει την εξπρεσιονιστική αφήγηση που ξεδιπλώνεται στα έργα. Βλέπει μπροστά του δισδιάστατα έργα με σκούρες ανθρωπόμορφες αποδομημένες φιγούρες, οι οποίες κινούνται ή στέκονται τοποθετημένες σε επάλληλα επίπεδα. Κάποιες μεγαλύτερες διακρίνονται ενίοτε στο κέντρο, περιτριγυρισμένες από άλλες μικρότερες, με κόκκινα χείλια, με καπέλα, με χρυσές προσωπίδες, ή που φορούν στέμματα και κρατούν σκήπτρα. Άλλες πάλι με τον φαρδύ τους λαιμό συνυπάρχουν με κάποιες που πλάθονται με χρυσοκίτρινες πλατιές πινελιές. Κάποιες παρακολουθούν από ψηλά μέσα σε μαύρα σύννεφα. Δυο τρεις γεμάτες φόρμες θυμίζουν κάποτε κάποτε βάρκες, με κόκκινες, άσπρες και μαύρες χοντρές πινελιές. Σε όλες δεσπόζουν τα σκούρα σκιερά περιγράμματα, κάνοντάς τις να μοιάζουν με ονειρικά φαντάσματα, δίχως σάρκα και οστά, απερίφραστα, έντονα, αμφιλεγόμενα.
Και όλα τούτα μέσα σε έναν τριαδικό συνδυασμό χρωμάτων: το φόντο του μπλε που προσθέτει βάθος, σταθερότητα, εμπιστοσύνη, συνδιαλέγεται με τις κόκκινες, κίτρινες και
μαύρες πινελιές που δεν είναι πάντα ήπιες. Την ίδια στιγμή, τα παχιά στρώματα ακρυλικού γύρω από τις αποδομημένες, διφορούμενες, ημι-αναγνωρίσιμες μορφές δημιουργούν εν τέλει μία αρχιτεκτονική ισορροπία στον χώρο. Όπως και στη ραψωδία, ο χρόνος παραμένει διαπραγματεύσιμος.»

Στον κατάλογο της έκθεσης του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, τον Μάρτιο του 2017, η Καλλιτεχνική Διευθύντριά του και Ιστορικός Τέχνης Μαρία Μαραγκού γράφει: «Δουλεύοντας ο ζωγράφος τον «Οδυσσέα στον Άδη» καταφεύγει στην προσωπική του Νέκυια. Ο εξπρεσιονισμός απελευθερώνεται βίαιος και τραχύς, για να προφτάσει ολόκληρο το ταξίδι που κάνουν οι οικείες μορφές στον ανοίκειο κόσμο. Οι οπτικές προκλήσεις συναντούν σύμβολα και συνθέτουν κώδικες, το άσπρο του χαρτιού υποδέχεται τη βιαιότητα του μαύρου. Το τραύμα του σώματος ανέκαθεν υπήρξε ασθενέστερο από το τραύμα της ψυχής. Στον Άδη κατοικούν οι ομηρικές μορφές και μαζί η ιστορία της βίας και του πολέμου, τα σφαγιασμένα σώματα των ηρώων και του όχλου, οι σοροί εκείνων που κάποτε κρίθηκαν ως φυλετικά κατώτεροι, αλλά και οι σύγχρονοι ένοικοι, τα παιδιά που εκβράστηκαν σε κάποιο ακρογιάλι του Αιγαίου. «Ο Οδυσσέας στον Άδη» του Νίκου Βισκαδουράκη, πιο επίκαιρος
παρά ποτέ, στον δικό μας χρόνο του πένθους.»

Η σειρά «Ο Οδυσσέας στον Άδη» αποτελείται από τρεις ενότητες και ένα μεγάλο έργο με τίτλο «Η επιστροφή ή ο θάνατος των μνηστήρων». Η πρώτη έχει τον τίτλο «Ο Οδυσσέας στον Άδη», 16 έργα φτιαγμένα με ακρυλικά και παστέλ. Η δεύτερη έχει τίτλο «Το Ταξίδι», 12 σχέδια μεγάλου μεγέθους. Η τρίτη αποτελείται από 32 μικρά σχέδια (Α4) με τίτλο «ΟΙ Σύντροφοι». Συνολικά απαρτίζεται από 61 έργα.

Στη διάρκεια της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί ξεναγήσεις από τον επιμελητή της έκθεσης
κ. Μάνο Στεφανίδη την Παρασκευή 29 Αυγούστου στις 19:30 και το Σάββατο 30 Αυγούστου στις 12:30 το μεσημέρι.

Βιογραφικό καλλιτέχνη:
Ο Νίκος Βισκαδουράκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1956. Το 1973, στα 17 του χρόνια, κάνει την πρώτη ατομική του έκθεση στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο. Ακολουθεί δεύτερη ατομική έκθεση το 1978 στον ίδιο χώρο, κατόπιν επιλογής και έγκρισης τώρα του γνωστού σημαντικού Νεοέλληνα ζωγράφου Θωμά Φανουράκη, ο οποίος παραχωρεί μάλιστα και συστατική επιστολή στο νέο ζωγράφο «με ταλέντα που τα ζηλεύει», όπως γράφει χαρακτηριστικά. Μεσολαβεί η στρατιωτική του θητεία, και το 1983/4 εισάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Τον δεύτερο χρόνο μπαίνει στο εργαστήρι της Τέτας Μακρή. Κατά τη διάρκεια της σπουδαστικής του περιόδου παρουσιάζει έργα του σε ομαδικές εκθέσεις στην ιδιαίτερη πατρίδα του και στη Δημοτική Πινακοθήκη Λεμεσσού («Ηρακλειώτες καλλιτέχνες»,1988) καθώς και σε 2 ατομικές εκθέσεις σε Ηράκλειο και Ρέθυμνο (γκαλερί «Σταυρακάκη» 1987, εργαστήρι «Α. Θεοδωράκη» 1987). Παράλληλα, εργάζεται για σημαντικές αναθέσεις που λαμβάνει από ιδιώτες όσο και τον Δήμο Ηρακλείου, ενώ έργα του αγοράζονται από την Εμπορική Τράπεζα.
Το 1989 ξεκινά τη συνεργασία του με τον χώρο τέχνης «Αριάδνη» στο Ηράκλειο, που οδηγεί την επόμενη χρονιά σε ατομική του έκθεση, με μία ενότητα έργων που προδίδει ήδη τη νέο-εξπρεσσιονιστική του γραφή. Τη δεκαετία αυτή, και ενώ παράλληλα διδάσκει ζωγραφική και ελεύθερο σχέδιο σε σχολές του Ηρακλείου, ο χώρος τέχνης «Αριάδνη» επιλέγει το έργο του για τις διεθνείς φουάρ Art Athina 6, 1998, και Mi Art , Μιλάνο, 2000, όπου αποσπά ιδιαίτερα θετικές κριτικές ( βλ. Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν «Art Athina 6, 1998», LIVING, 97, Δεκέμβριος-Ιανουάριος, 1997/1998. Μάνος Στεφανίδης,ΑΝΤΙ. Δημήτρης Χαρίτος, ΑΝΤΙ). Ξεκινά συνεργασία με την γκαλερί «Κρεωνίδης» και παράλληλα, λαμβάνει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις σε Ηράκλειο, Ρέθυμνο και Αθήνα (γκαλερί «Κρεωνίδης», 1998, και «7+7 πλην», Εκθεσιακός χώρος Ένωσης Πτυχιούχων, 2000, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Λ. Κανακακης,1998.). Η δεκαετία κλείνει με την αναγγελία της πολύπλευρης συνεργασίας του με τον νεοσυσταθέντα πολυχώρο του Ηρακλείου «Παγοποιείον» από την Χρυσάννα Καρέλλη με αφιέρωμα στο ζωγράφο στο πρώτο τεύχος της εφημερίδας του χώρου (Παγοποιείον, τχ.1 , Σεπτέμβριος 1999 με αφορμή την έκθεση έργων του Νίκου Βισκαδουράκη στο «Παγοποιείον», 1999) και με ατομική έκθεση στον χώρο τέχνης «Αριάδνη» με μία νέα ενότητα έργων, όπου αν και με αναπαραστατική αφετηρία φανερές είναι οι λύσεις μίας κατ’ εξοχήν αφαιρετικής χειρονομιακής γραφής.
Την τελευταία δεκαετία (2000-2010) ο Νίκος Βισκαδουράκης με ιδιαίτερο ενδιαφέρον γράφει συχνά στον τοπικό Τύπο για τα κοινά της πόλης όπου ζει και εργάζεται. Ενώ έργα του βρίσκουν τη θέση τους σε Μουσεία, Πινακοθήκες όσο και την Πινακοθήκη του Δήμου Ηρακλείου, συμμετέχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις σε Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά, Πρέβεζα, και παρουσιάζει μία νέα ενότητα έργων στο χώρο τέχνης «Αριάδνη», το 2005. Η έκθεση αυτή, δίνει την αφορμή για ένα ακόμη εκτενές αφιέρωμα στο ζωγράφο (Π. Ι. Επιτροπάκης, «Νίκος Βισκαδουράκης. Ένας τοπιογράφος του υποσυνείδητου», Κρητικό Πανόραμα, Μάρτιος-Απρίλιος 2005). Η δεκαετία κλείνει με την παρούσα έκθεση που διοργανώνει το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης με τίτλο «ο Βασιλιάς είναι Γυμνός!».
Τη δεκαετία που ακολουθεί διοργανώνονται εκθέσεις του στο Γαλλικό Ινστιτούτο του Βερολίνου με τη σειρά “LIMEN’’ (2014), στο Ξενοδοχείο Bella Beach (2016), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης με τη σειρά “ Ο Οδυσσέας στον Άδη’’ (2017) και στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης με την ιδία σειρά το 2018. Επίσης αυτήν την περίοδο συμμετείχε σε πολλές ομαδικές.
Έργα του βρίσκονται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης στο Ρέθυμνο, στην Πινακοθήκη του Δήμου Ηράκλειου, στην Πινακοθήκη Βιάννου «Σάββας Πετράκης», στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηράκλειου, στη Συλλογή της Alpha Bank, στο Centrum voor Jonge Kunst στη Γάνδη, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ζει και εργάζεται στο Ηράκλειο.