Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1951. Υπηρέτησε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απ όπου αποφοίτησε ως Ανθυπολοχαγός του Μηχανικού (Τάξη 1975), στη ΣΤΕΑΜΧ (1980-1982), στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου και Σχολή Εθνικής Άμυνας. Απέκτησε μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο Άμυνας των ΗΠΑ (NDU). Φοίτησε στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας (2006-2011) και στο Α Εργαστήριο Ζωγραφικής με δασκάλους τους Ζαχαρία Αρβανίτη, Άγγελο Αντωνόπουλο, Δημήτριο Κούκο και Μάγδα Σιάμκουρη. Υπηρέτησε σε θέσεις εσωτερικού και στην Νάπολη, Κύπρο και Σεράγιεβο. Αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Υποστρατήγου το 2004. Έχει παρουσιάσει δουλειά του σε δύο ατομικές εκθέσεις (Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Χίου 1987 και Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης 1994) και σε πολλές ομαδικές. Τιμήθηκε το 2012 με έπαινο, σε διαγωνισμό τελειοφοίτων ΑΣΚΤ 2006-2011 με θέμα «Α’ Βαλκανικοί πόλεμοι» και από το φιλολογικό σύλλογο Παρνασσός, κατά την πανελλήνια έκθεση εικαστικών τεχνών το 2006. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Παντρεμένη, με δύο παιδιά. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την αγιογραφία και τις προσωπογραφίες. Στην πρώτη της επίσκεψη στο Σινά, είδε και έμαθε για τις εικόνες εγκαυστικής τέχνης και μαγεύτηκε από αυτές. Έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με την εγκαυστική τέχνη του Φαγιούμ.
Ο Βασίλης Γρατσίας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946 και κατάγεται από το Φιλώτι της Νάξου. Από το 1983 ζει στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στη σχολή Βακαλό με δασκάλους τους Π. Τέτση στο σχέδιο, Δ. Γουναρίδη στη γραφιστική και Ε. Βακαλό στην ιστορία τέχνης. Μέχρι το 1980 ασχολήθηκε με τη γραφιστική. Μετά τη δίχρονη παραμονή του (1980-1982) κοντά στη ζωγράφο και γλύπτρια Λυδία Σαρρή ασχολήθηκε ενεργά με τη ζωγραφική. Το 1987 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση και οι Θωμάς Φανουράκης, Γιώργος Θωμά Γεωργιάδης και Αριστείδης Βλάσσης εκτιμούν τη δουλειά του. Έκτοτε ακολουθούν ακόμα δεκατρείς ατομικές, καθώς και πολλές ομαδικές εκθέσεις. Την ίδια χρονιά οργανώνει εργαστήρι ζωγραφικής για ενήλικες στο Πολιτιστικό Κέντρο του ΟΤΕ, το οποίο το 1999 τον τιμά για την πολιτιστική του δραστηριότητα. Από το 2003 και για 4 χρόνια παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής στο Σύλλογο Φίλων της Τέχνης Αρχανών. Το 2006 δημιουργεί το «Εργαστήρι Τέχνης», όπου διδάσκει μέχρι το 2012. Το 2019 δημιουργεί το πολύπτυχο ψηφιδωτό «Ειρήνη–Peace» στο λιμενοβραχίονα Ηρακλείου ως προσφορά προς την πόλη που τον φιλοξενεί μέχρι σήμερα. Έργα του βρίσκονται στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου, στον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας, στους Δήμους Αγ. Νικολάου, Χερσονήσου, Δρυμαλίας Νάξου, Βάμου, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Εικαστικών Καλλιτεχνών Ηρακλείου. Για το έργο του έχουν γράψει οι Α. Βλάσσης, Ν. Ψυλλάκης, Δ. Ξυριτάκης, Λ. Σαρρή, Γ. Δ. Μιχελάκης, Π. Χ. Καράμπελας και Κ. Φανουράκης. Από το 1962 ως το 1996 εργάστηκε στον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος.
Γεννημένη το 1988, η Λούλα Μεταξά κατοικεί στο Ηράκλειο Κρήτης και έχει σπουδάσει Ψυχολογία (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), Διοίκηση Επιχειρήσεων (American College of Thessaloniki) και έπειτα ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ εργάζεται ως Director of Human Resources στο Metaxa Hospitality Group. Θυμάται τον εαυτό της να ζωγραφίζει ερασιτεχνικά από πολύ μικρή ηλικία. Παράλληλα, ο σταθερός παράγοντας σε όλες τις ακαδημαϊκές, επαγγελματικές, καλλιτεχνικές αποφάσεις και κλίσεις της ζωής της ήταν πάντα η γοητεία γύρω από την παρατήρηση και την ανάλυση της ανθρώπινης «ψυχής», όπου βρήκε μορφή έκφρασης μέσα από τη τέχνη της ζωγραφικής. Για την ίδια άλλωστε, η ζωγραφική αποτελεί ένα εργαλείο ενδοσκόπησης αλλά και αποτύπωσης των σκέψεων και των ψυχολογικών της καταστάσεων. Η έκθεση “Thrivers” αποτελεί το πρώτο της ταξίδι στη ζωγραφική και αποτυπώνει την προσπάθεια αναζήτησης τρόπων με τους οποίους μπορεί καλύτερα να αποτυπώσει εκείνα που δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια, όμως υπάρχουν.